text
stringlengths 0
2.14k
|
|---|
Þeir munu lýðir |
löndum ráða |
er útskaga |
áðr um byggðu. |
Kveð eg ríkum gram |
ráðinn dauða. |
Nú er fyrir oddum |
jarlmaðr hniginn. |
Og munu Írar |
angr um bíða, |
það er aldrei mun |
ýtum fyrnast. |
Nú er vefr ofinn, |
en völlr roðinn, |
munu um lönd fara |
læspjöll gota. |
Nú er ógurlegt |
um að litast |
er dreyrug ský |
dregr með himni. |
Mun loft litað |
lýða blóði |
er sóknvarðar |
syngja kunnu. |
Vel kváðum vér |
um konung ungan |
sigrhljóða fjöld, |
syngjum heilar. |
En hinn nemi, |
er heyrir á |
geirfljóða hljóð, |
og gumum segi. |
Ríðum hestum |
hart út berum |
brugðnum sverðum |
á braut heðan. |
Rifu þær þá ofan vefinn og í sundur og hafði hver það er hélt á. Gekk Dörruður nú í braut frá glugginum og heim en þær stigu á hesta sína og riðu sex í suður en aðrar sex í norður. |
Slíkan atburð bar fyrir Brand í Færeyjum Gneistason. |
Á Íslandi að Svínafelli kom blóð ofan á messuhökul prests föstudaginn langa svo að hann varð úr að fara. |
Að Þvottá sýndist presti á föstudaginn langa sjávardjúp hjá altarinu og sá þar í ógnir margar og var það lengi að hann mátti eigi syngja tíðirnar. |
Sá atburður varð í Orkneyjum að Hárekur þóttist sjá Sigurð jarl og nokkura menn með honum. Tók Hárekur þá hest sinn og reið til móts við jarl. Sáu menn það að þeir fundust og riðu undir leiti nokkurt en þeir sáust aldrei síðan og engi urmul fundust af Háreki. |
Gilla jarl í Suðureyjum dreymdi það að maður kæmi að honum og nefndist Herfinnur og kvaðst vera kominn af Írlandi. Jarl þóttist spyrja þaðan tíðinda. |
Hann kvað vísu þessa: |
Var eg þar er bragnar börðust, |
brandr gall á Írlandi. |
Margr, þar er mættust törgur, |
málmr gnast í dyn hjálma. |
Sókn þeirra frá eg snarpa, |
Sigurðr féll í dyn vigra. |
Áðr téði ben blæða. |