| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 39,0007,001,พระมหาปาละ แถลงถ้อยชักชวนภิกษุบริวาร ให้ตั้งความเพียร ส่วน | |
| 39,0007,002,ตนก็ตั้งหน้าบำเพ็ญเพียรอย่างใหญ่ ในเดือนแรกไม่ได้จำวัดเลย ตา | |
| 39,0007,003,เกือบประทุ ในพรรษานั้นมีหมอมาปวารณาไว้ เขาจึงได้มารักษาตา | |
| 39,0007,004,หมอคนนี้มียาตาอย่างดีหยอดทีสองทีก็หาย เขาถวายให้หยอด คราวนี้ | |
| 39,0007,005,หยอดตั้งหลายครั้งก็ไม่หาย เขาจึงฉงนใจ เรียนถามว่า พระผู้เป็นเจ้า | |
| 39,0007,006,นั่งหนอดหรือนอนหยอด ท่านก็นิ่งเสีย ที่จริง พระมหาปาละไม่ได้นอน | |
| 39,0007,007,ความประสงค์ขอหมอจะให้นอน หมอจึงอ้อนวอนให้นอนหยอด พระ | |
| 39,0007,008,มหาปาละขอผัดไว้ปรึกษาดูก่อน แล้วสอนตนของตนอย่างนี้ว่า :- | |
| 39,0007,009,<B>[ ๒ ] จกฺขูนิ หายนฺตุ มมายิตานิ</B> จักษุทั้งหลายที่ถือกันว่าของเรา | |
| 39,0007,010,เสื่อมไปเสียเถิด | |
| 39,0007,011,<B>โสตานิ หายนฺตุ ตเถว เทโห</B> หูก็เสื่อมไปเถิด กายก็เป็นเหมือน | |
| 39,0007,012,กันอย่างนั้นเถิด | |
| 39,0007,013,<B>สพฺพมฺปิทํ หายตุ เทหนิสฺสิตํ</B> แม้สรรพสิ่งอันอาศัยกายนี้ ก็เสื่อม | |
| 39,0007,014,ไปเสียเถิด | |
| 39,0007,015,<B>กึการณา ปาลิต ตฺวํ ปมชฺชสิ.</B> ปาลิตะ ! เหตุไฉน ? ท่านจึงยัง | |
| 39,0007,016,ประมาทอยู่. | |
| 39,0007,017,<B>จกฺขูนิ ชีรนฺตุ มมายิตานิ</B> จักษุทั้งหลายที่ถือกันว่าของเรา | |
| 39,0007,018,ทรุดโทรมไปเสียเถิด. | |
| 39,0007,019,<B>โสตานิ ชีรนฺตุ ตเถว กาโย</B> หูก็ทรุดโทรมไปเสียเถิด กายก็เป็น | |
| 39,0007,020,เหมือนกันอย่างนั้นเถิด | |
| 39,0007,021, | |
| 39,0007,022,๒. ธมฺม. ๑/๑๐ | |