| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 20,0045,001,ถึงพาหนะช้างหรือพาหนะม้าแล้ว ย่อมเสด็จไป แม้สู่ที่ไกล. เรา | |
| 20,0045,002,จักสามารถจับท้าวเธอผู้เสด็จมาในที่นั้นได้. | |
| 20,0045,003,"พระราชา ตรัสว่า ""อุบายนี้ ใช้ได้"" ดังนี้แล้ว จึงรับสั่ง" | |
| 20,0045,004,ให้นายช่างทำช้างยนต์สำเร็จด้วยไม้ เอาผ้าเก่าหุ้มข้างนอก แล้วทำ | |
| 20,0045,005,เป็นลวดลาย ให้ปล่อยไปที่ริมสระแห่งหนึ่ง ในที่ใกล้แว่นแคว้นของ | |
| 20,0045,006,"พระเจ้าอุเทนนั้น. บุรุษ ๖๐ คนเดิมไปมาภายในท้องช้าง, พวกเขา" | |
| 20,0045,007,นำมูลช้างมาทิ้งไว้ในที่นั้น ๆ. พรานป่าคนหนึ่ง เห็นช้างแล้วก็คิดว่า | |
| 20,0045,008,"""ช้างนี้ คู่ควรแก่พระเจ้าแผ่นดินของเรา"" ดังนี้แล้ว จึงไปกราบ" | |
| 20,0045,009,"ทูลพระเจ้าอุเทนว่า ""พระเจ้าข้า ข้าพระองค์พบช้างตัวประเสริฐ" | |
| 20,0045,010,ซึ่งเผือกล้วน มีส่วนเปรียบด้วยยอดเขาไกรลาส คู่ควรแก่พระองค์ | |
| 20,0045,011,"ทีเดียว."" พระเจ้าอุเทน ให้พรานป่านั้นแลเป็นผู้นำทาง ขึ้นทรงช้าง" | |
| 20,0045,012,พร้อมด้วยบริวาร เสด็จออกไปแล้ว เหล่าจารบุรุษ ทราบการเสด็จ | |
| 20,0045,013,มาของท้าวเธอ จึงไปกราบทูลแด่พระเจ้าจัณฑปัชโชต. พระเจ้า | |
| 20,0045,014,จัณฑปัชโชตนั้น เสด็จมาแล้ว ซุ่มพลนิกายไว้ ๒ ข้าง ปล่อยว่าง | |
| 20,0045,015,ไว้ตรงกลาง. พระเจ้าอุเทนไม่ทรงทราบ ถึงการเสด็จมาของท้าวเธอ | |
| 20,0045,016,จึงติดตามช้างไป. มนุษย์ที่อยู่ข้างใน รีบพาช้างไม้หนีไปโดยเร็ว | |
| 20,0045,017,"เมื่อพระราชา ทรงร่ายมนต์ดีดพิณอยู่, ช้างไม้ ทำเหมือนไม่ได้ยิน" | |
| 20,0045,018,เสียงแห่งสายพิณ หนีไปถ่ายเดียว. พระราชา ไม่อาจทันพระยาช้างได้ | |
| 20,0045,019,จึงเสด็จขึ้นม้าติดตามไป. เมื่อท้าวเธอรีบตามไปโดยเร็ว พลนิกาย | |
| 20,0045,020,ก็ล้าหลัง. พระราชา ได้เป็นผู้ (เสด็จ) พระองค์เดียวเท่านั้น. ครั้งนั้น | |
| 20,0045,021,เหล่าบุรุษของพระเจ้าจัณฑปัชโชต ซึ่งดักซุ่มอยู่แล้ว ณ ๒ ข้าง (ทาง) | |