Book,Page,LineNumber,Text
12,0015,001,ห้ามมิให้ภิกขุอื่นนอกจากภิกขุสังคายนายนั้น  ไปจำวัสสาในเมือง 
12,0015,002,ราชคฤห์   เฉพาะให้จำพระวัสสาแต่พระสงฆ์ที่นับเข้าในสังคายนาย
12,0015,003,เพราะเหตุว่าปรึกษากันเห็นการสังคายนายนั้น  เป็นถาวรกรรมเป็นการ
12,0015,004,ใหญ่   ครั้นจะละภิกขุนอกจากสังคายนาย  ไปจำพระวัสสาในเมือง
12,0015,005,ราชคฤห์นั้น   วิสภาคปุคฺคโล  เกลือกจะมีวิสภาคบุคคลที่เป็นหลักตอใน
12,0015,006,พระศาสนา   จะเข้าไปกระทำอันตรายในท่ามกลางสงฆ์ก็จะเสียท่วงที
12,0015,007,การสังคายนายจะมิสำเร็จโดยสะดวก  เห็นเหตุฉะนี้จึงสวดอนุสาวน-
12,0015,008,ญัตติทุติยกรรม  ห้ามมิให้พระสงฆ์นอกจากสังคายนายไปจำพระวัสสาใน
12,0015,009,เมืองราชคฤห์.
12,0015,010,เมื่อยังอีกเดือนครึ่งแล  จะเข้าพระวัสสา  พระมหากัสสปเถรเจ้า
12,0015,011,ก็พาพระสงฆ์ที่จะสังคายนายนั้น  ๒๕๐ พระองค์  ไปสู่เมืองราชคฤห์โดย
12,0015,012,มรรคาอันหนึ่ง  พระอนุรุทธมหาเถรเจ้าก็พาพระสงฆ์สังคายนาย  ๒๔๙
12,0015,013,พระองค์  ไปโดยมรรคาอันหนึ่ง  ตกว่าแยกกันไปพวกละมรรคา.
12,0015,014,อานนฺทเถโร  ถควโต  ปตฺตจีวรํ  คเหตฺวา  ฝ่ายพระอานนท-
12,0015,015,เถรเจ้านั้น  ก็ถือเอาซึ่งบาตรและจีวรของสมเด็จพระผู้มีพระภาค  มี
12,0015,016,พระสงฆ์แวดล้อมเป็นบริวาร   บ่ายพระพักตร์เฉพาะสู่เมืองสาวัตถี
12,0015,017,มหานคร  เที่ยวจาริกมาโดยอนุกรมลำดับ ๆ   ครั้งนั้นควรจะสงสาร
12,0015,018,สังเวชหนักหนา  ด้วยมหาชนคนทั้งปวงแต่ปางก่อน  ถ้าได้เห็นพระ
12,0015,019,อานนท์  สุดแท้แต่ว่าสมเด็จพระพุทธองค์เสด็จดำเนินไปในเบื้องหน้า
12,0015,020,แล้ว  ถัดลงมาก็ถึงพระอานนท์ ๆ นี้ถือบาตรและจีวรของสมเด็จพระ