|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
24,0050,001,๔. มิตรมีความรักใคร่.
|
|
24,0050,002,<B>จำพวกที่ ๑ มิตรมีอุปการะ มีลักษณะ<SUP>๑</SUP> ๔</B>
|
|
24,0050,003,ก. ป้องกันเพื่อนผู้ประมาทแล้ว. คือเมื่อเห็นเพื่อนตกอยู่ใน
|
|
24,0050,004,อาการเลินเล่อเผลอสติด้วยทุกข์ จะเนื่องด้วยโศกโรคภัยหรือเหตุใดเหตุ
|
|
24,0050,005,หนึ่ง ซึ่งเป็นช่องทางให้เกิดอันตราย ก็ช่วยกันตักเตือนให้สติหรือป้อง
|
|
24,0050,006,กันมิให้เพื่อนต้องประสพอันตราย อันจักเกิดหรือเกิดขึ้นแล้วจากความ
|
|
24,0050,007,ประมาทนั้น.
|
|
24,0050,008,"ข. ป้องกันทรัพย์สมบัติของเพื่อนผู้ประมาทแล้ว, เหตุการณ์"
|
|
24,0050,009,ที่จักกระทำให้มีความประมาทในทรัพย์สมบัติ ก็ทำนองเดียวกับบท ก.
|
|
24,0050,010,แต่ลักษณะแห่งอันตรายจักพึงมีแก่ทรัพย์สมบัติ โดยมากมักเกิดแต่
|
|
24,0050,011,โจรภัย อัคคีภัย หรือเพราะความเขลารู้เท่าไม่ถึงการณ์ การป้องกัน
|
|
24,0050,012,ต้องอาศัยการพิจารณาเหตุและผลอันน่าจักเกิดขึ้นทางใด ก็คิดสกัด
|
|
24,0050,013,ต้านทานเหตุเหล่านั้นไม่ให้เกิดได้ เมื่อเกิดขึ้นแล้วก็อย่าให้ลุกลาม
|
|
24,0050,014,ต่อไป.
|
|
24,0050,015,"ค. เมื่อมีภัย เอาเป็นที่พึ่งพำนักได้, แม้เพื่อนจะมิได้มีความ"
|
|
24,0050,016,ประมาทดังที่กล่าว แต่บังเอิญมีภยันตรายบังเกิดขึ้นโดยอุบัติเหตุ ก็ต้อง
|
|
24,0050,017,เข้าช่วยระงับ สุดแต่จะสามารถช่วยได้.
|
|
24,0050,018,"ง. เมื่อมีธุระ ช่วยออกทรัพย์ให้เกินกว่าที่ออกปาก, ข้อนี้ตาม"
|
|
24,0050,019,เค้าความก็คือมิได้เป็นคนเห็นแก่ทรัพย์ยิ่งกว่าเพื่อนที่ดี เพื่อนมีธุระ
|
|
24,0050,020,จะต้องใช้สอยเงินทองเพื่อการระงับทุกข์บำรุงสุข ก็ยินดีออกทรัพย์
|
|
|