dhamma-scholar-book / 24 /240006.csv
uisp's picture
init upload
c5b6280
Book,Page,LineNumber,Text
24,0006,001,ของผู้เป็นบุตรธิดาอย่างลึกซึ้ง.
24,0006,002,เด็กทุกคนเชื่อว่า ในโลกมีบิดามารดาเท่านั้น ที่เป็นผู้สามารถ
24,0006,003,ป้องกันอันตรายให้แก่ตนได้ทุกสถาน จักสังเกตได้ในเวลาตกใจ เช่น
24,0006,004,เมื่อได้ยินเสียงฟ้าร้อง หรือเห็นแขกขายผ้าถือไม้โตเดินรี่เข้ามา ก็เกิด
24,0006,005,ความสดุ้งกลัว จนหน้าซีดตัวสั่นส่งเสียงร้องคับบ้าน ทันใดนั้นเอง
24,0006,006,เมื่อโผเข้าสู่แทบทรวงอกของมารดาได้ และซ้ำได้รับการเล้าโลม
24,0006,007,ประคับประคองของท่านเข้าอีกด้วย ก็หมดความเกรงกลัวในสิ่งใด ๆ เสีย
24,0006,008,สิ้น กลับจะลุกขึ้นล้อแขกเล่นด้วยซ้ำไป.
24,0006,009,ความกรุณาที่แท้จริงของท่าน แม้บุตรจะได้กระทำการหยามช้า
24,0006,010,ทารุณให้ได้รับความเดือดร้อนสักเพียงใด ก็มิได้คิดจะทดแทนให้เกินไป
24,0006,011,กว่าเหตุ ท่านจึงกล่าวว่ามารดาบิดาเป็นพรหม เป็นบุรพเทวดา เป็น
24,0006,012,บุรพาจารย์ของบุตร; และเป็นผู้ควรที่บุตรจักพึงบูชา.
24,0006,013,ที่ว่าเป็นพรหม ก็เพราะมารดาบิดามีพรหมวิหารทั้ง ๔ ในบุตร
24,0006,014,เช่น :-
24,0006,015,๑. ปรารภถึงบุตรในครรภ์ว่า เมื่อไรจะได้เห็นบุตรซึ่งหาโรค
24,0006,016,มิได้หนอ ดังนี้ ได้แก่เมตตา.
24,0006,017,"๒. เมื่อบุตรยังอ่อนอยู่ เหลือบยุงเป็นต้นกัด, นอนหลับยาก,"
24,0006,018,หรือร้องไห้ ความสงสารก็เกิดขึ้นแก่มารดาบิดา ดังนี้ ได้แก่กรุณา.
24,0006,019,๓. เมื่อเห็นบุตรวิ่งเล่นไปมาได้ หรือเมื่อตั้งอยู่ในวัยอันงาม ก็
24,0006,020,ย่อมมีจิตเบิกบาน ดังนี้ ได้แก่มุทิตา.
24,0006,021,๔. เมื่อบุตร มีภรรยา อยู่ครอบครองเหย้าเรือนต่างหากแล้ว