Book,Page,LineNumber,Text
46,0038,001,บทว่า   <B>ตํ   เม   วตํ</B>   ความว่า    ทานที่ให้แล้วโดยเคารพนั้นนั่นแหละ
46,0038,002,ได้เป็นวัตรอันเราสมาทานแล้ว   และเป็นพรหมจรรย์ของเรา.  ก็วิบาก 
46,0038,003,"มีฤทธิเป็นต้นนี้   เป็นวิบากแห่งพรหมจรรย์นั้นที่ประพฤติดีแล้ว. """
46,0038,004,"ฎีกามหาสีหนาทสูตรว่า   ""  ความประพฤติ   ชื่อว่าประเสริฐ  คือ"
46,0038,005,ล้ำเลิศ   เพราะปลอดบาปธรรมมีมลทิน  คือ  ความตระหนี่เป็นต้น  และ
46,0038,006,เพราะพอกพูนคุณมีเมตตาเป็นต้น   เพราะเหตุนั้น   จึงชื่อว่าพรหมจรรย์
46,0038,007,[ ประพฤติประเสริฐ ]  คือ  ทาน.   อานุภาพ   ชื่อว่าฤทธิ.  แสงแห่ง
46,0038,008,สรีระอันโพลงขึ้นจากแสงสว่างแห่งผ้าและเครื่องประดับ   และด้วยความอุตสาหะ
46,0038,009,ชื่อว่า   ความเข้าถึงกำลังและความเพียร.
46,0038,010,นาคราช  ชื่อว่า   วรุณ  ย่อมเรียก  วิธุรบัณฑิตว่า  ท่านปราชญ์.
46,0038,011,[ เวยยาวัจจะชื่อว่าพรหมจรรย์ ]
46,0038,012,[๔๙๖]   เวยยาวัจจะ   ( ความประพฤติขวนขวาย )   ชื่อว่า
46,0038,013,พรหมจรรย์   ในอังกุรเปตวัตถุว่า<SUP>๑</SUP>
46,0038,014,"<B>""ฝ่ามือเป็นที่ให้สมบัติที่น่าใคร่    ด้วยห้วงแห่งบุญ"
46,0038,015,"นั้น,      ฝ่ามือเป็นแดนหลั่งไหลแห่งผลอันหวาน"
46,0038,016,"ด้วยห้วงแห่งบุญนั้น,   บุญย่อมสำเร็จในฝ่ามือ  ด้วย"
46,0038,017,"พรหมจรรย์ของเรานั้น. ""</B>"
46,0038,018,เนื้อความแห่งถาคานี้    ข้าพเจ้าให้พิสดารแล้ว   พร้อมกับเรื่องใน
46,0038,019,อนวัชชกรรมในหนหลัง.
46,0038,020,
46,0038,021,๑.   ขุ.   เปต.   ๒๖/๑๙๐.