Book,Page,LineNumber,Text
46,0034,001,"แผ่นหิน. "" คนใช้นั้น ได้ทำตามนั้นแล้ว. แผ่นหินแตกออก ๒ ซีก "
46,0034,002,กันกระแสน้ำไว้. เกลียวน้ำประมาณเท่าลำต้นตาลพุ่งขึ้นมาแล้ว. ชนแม้
46,0034,003,ทั้งหมด ได้พากันดื่มน้ำ ไปสู่ที่ตามปรารถนา.
46,0034,004,พระศาสดา ครั้นทรงนำอดีตนิทานมาอย่างนั้นแล้ว. เมื่อจะตรัส
46,0034,005,สอนภิกษุทั้งหลาย จึงตรัสคาถานี้ในวัณณปถชาดก๑ ในทุติยวรรค
46,0034,006,เอกนิบาต ว่า
46,0034,007,"[๔๙๒] "" ชนทั้งหลายผู้ไม่เกียจคร้าน พากันขุด"
46,0034,008,อยู่ ( ซึ่งแผ่นดิน ) ในทางทราย ( ทะเลทราย )
46,0034,009,ได้น้ำในทางทรายนั้นอันเป็นที่ตอน ฉันใด; มุนี
46,0034,010,ผู้ประกอบด้วยความเพียรและกำลัง ไม่เกียจคร้าน
46,0034,011,"พึงประสพความสงบแห่งหฤทัยฉันนั้น. """
46,0034,012,[ แก้อรรถ ]
46,0034,013,บรรดาบทเหล่านั้น บทว่า อกิลาสุโน ได้แก่ผู้ไม่มีความเกียจ
46,0034,014,คร้าน คือผู้ปรารภความเพียร. ทราย พระผู้มีพระภาคตรัสเรียกว่า
46,0034,015,วรรณะ ในบทว่า วณฺณปเถ อธิบายว่า ในทางอันประกอบด้วย
46,0034,016,ทราย. บทว่า ขนนฺตา คือ ขุดอยู่ซึ่งแผ่นดิน. ศัพท์ว่า อุท ในบทว่า
46,0034,017,"อุทงฺคเณ นี้ เป็นนิบาต, อธิบายว่า ในที่ดอน คือ ในภูมิภาค"
46,0034,018,อันเป็นที่สัญจรแห่งคนทั้งหลาย. บทว่า ตตฺถ คือ ในทางทรายนั้น.
46,0034,019,บทว่า ปปํ คือ น้ำ. แท้จริง น้ำ พระผู้มีพระภาคตรัสเรียกว่า ประปา
46,0034,020,เพราะเป็นของสำหรับดื่ม. อีกนัยหนึ่ง น้ำที่ไหลไป อธิบายว่า
46,0034,021,
46,0034,022,๑. ขุ. ชา. ๒๗/๑๐. ตทฏฺกถา. ๑/๑๖๙.