Book,Page,LineNumber,Text 44,0022,001,ที่ไปในสงฆ์ ย่อมมีแก่ผู้ทำความยำเกรงในสงฆ์. แต่การทำความ 44,0022,002,ยำเกรงในสงฆ์เป็นการที่ทำได้ยาก. ก็ผู้ใดตกแต่งไทยธรรมด้วยคิดว่า 44,0022,003,"""เราจักถวายทักษิณาไปในสงฆ์"" ไปยังวิหารแล้วเผดียงว่า ""ท่านเจ้าข้า" 44,0022,004,"ขอท่านจงให้พระเถระรูปหนึ่งเจาะจงจากสงฆ์"" ครั้นได้สามเณรจาก" 44,0022,005,"สงฆ์ ย่อมถึงความเป็นอื่น (น้อยใจ) ว่า ""เราได้สามเณร"" ดังนี้," 44,0022,006,ทักษิณาของผู้นั้นย่อมไม่ชื่อว่าไปในสงฆ์ แม้เมื่อได้พระมหาเถระแล้ว 44,0022,007,"ทำโสมนัสให้เกิดขึ้นว่า ""เราได้พระมหาเถระ"" ทักษิณา (ก็) ไม่ชื่อ" 44,0022,008,ว่าไปในสงฆ์เหมือนกัน. ส่วนผู้ใดได้ปฏิคาหกเป็นสามเณร หรืออุปสัม- 44,0022,009,บัน หนุ่ม หรือผู้ใหญ่ พาล หรือบัณฑิต รูปใดรูปหนึ่งจากสงฆ์เป็น 44,0022,010,"ผู้ไม่เคลือบแคลง อาจทำความยำเกรงในสงฆ์ว่า ""เราถวายแก่สงฆ์,""" 44,0022,011,ทักษิณาของผู้นั้นชื่อว่าไปในสงฆ์. สมณะที่นิมนต์เจาะจงจากสงฆ์เป็น 44,0022,012,"ุปุถุชน ปาฏิปุคคลิกเป็นพระโสดาบัน, เมื่อบุคคลอาจทำความยำเกรง" 44,0022,013,ในสงฆ์ ทานที่ให้ในสมณะผู้เป็นปุถุชน (ก็) เป็นทานมีผลมากกว่า 44,0022,014,แม้ในคำเป็นต้นว่า สมณะที่นิมนต์เจาะจง (จากสงฆ์) เป็นพระโสดา- 44,0022,015,"บัน, ปาฏิปุคคลิกเป็นพระสกทาคามี ก็มีนัยเช่นเดียว. แท้จริง" 44,0022,016,เมื่อบุคคลอาจทำความยำเกรงในสงฆ์ ทานที่ถวายแม้ในสมณะทุศีลซึ่ง 44,0022,017,นิมนต์เจาะจง (จากสงฆ์) มีผลมากกว่าทานที่ถวายในพระขีณาสพ 44,0022,018,"โดยแท้. ก็คำใด พระผู้มีพระภาคตรัสไว้ว่า ""มหาบพิตร ทานที่" 44,0022,019,"ถวายแก่ผู้มีศีลแล มีผลมาก ที่ถวายแก่ผู้ทุศีล หามีผลมากอย่างนั้นไม่""" 44,0022,020,คำนั้น พระองค์ตรัสละนัยนี้เสีย. 44,0022,021,"[๒๒] ฎีกาทักขิณาวิภังคสูตรนั้นว่า ""บทว่า คุณสงฺขาย ความ"