Book,Page,LineNumber,Text
42,0043,001,"ลำดับนั้น  ช่างจึงทูลพระราชกุมารนั้นว่า  "" พระเจ้าข้า  จำเดิม "
42,0043,002,"แต่นี้   ใคร  ๆ  ไม่ควรมาสู่สำนักของข้าพระองค์,  เพราะว่า  เมื่อข้า- "
42,0043,003,พระองค์ทำการงานที่ละเอียดอยู่  เมื่อพูดกับคนอื่น  ความฟุ้งซ่านก็จะ
42,0043,004,"มี,  แต่ในเวลาอาหาร  ภริยาของข้าพระองค์เท่านั้น  จักนำอาหารมา"
42,0043,005,"ให้. ""  พระราชกุมารนั้นตรัสรับรองแล้ว  ทรงวางอารักขาล้อมเรือนไว้"
42,0043,006,เพื่อประโยชน์จะไม่ให้เขาหนีออกได้.  ฝ่ายช่าง   นั่งในห้องถากไม้เหล่า
42,0043,007,"นั้น   ทำเป็นนกครุฑแล้ว  สั่งภริยาผู้มาในเวลาอาหารว่า  "" นี่แนะ"
42,0043,008,"หล่อน  เธอจงขายของที่มีอยู่ในเรือน  ให้หมดแล้ว  เก็บเงินทองไว้ """
42,0043,009,"ในเวลาที่นกสำเร็จแล้ว  สั่งว่า  "" วันนี้  เธอควรพาเด็กแม้ทั้งหมดมา """
42,0043,010,ภริยาได้ทำตามสั่งแล้ว.  ช่างบริโภคอาหารเข้าแล้ว  พร้อมทั้งบุตรและ
42,0043,011,ภริยา  นั่งในท้องนกแล้ว  หนีออกทางหน้าต่างไปลงที่หิมวันตประเทศ
42,0043,012,สร้างพระนครแล้ว  ครองราชสมบัติในพระนครนนั้น  ได้เป็นพระราชา
42,0043,013,พระนามว่ากัฏฐวาหนะแล้ว.
42,0043,014,เรื่องพระเจ้ากัฏฐวาหนะ  มาในอัตตวรรคธรรมบท.
42,0043,015,[เรื่องพระเจ้ากัฏฐวาหนะที่ ๒]
42,0043,016,[๑๔๖]  ในอดีตกาลมีช่างไม้คนหนึ่งในกรุงพาราณสี  ไม่มีศิษย์
42,0043,017,ผู้เป็นที่ ๒  ในท่านผู้เป็นอาจารย์ของตน.  ช่างไม้ผู้นั้นมีศิษย์  ๑๖  คน
42,0043,018,ในศิษย์  ๑๖  คนนั้น  แต่ละคน  ๆ มีอันเตวาสิกคนละพัน.  คนเหล่านั้น
42,0043,019,"ทั้งหมดมีประมาณ ๑๖,๐๑๗  คน  ด้วยประการฉะนี้.   ช่างไม้เหล่านั้น"
42,0043,020,ไปป่า   ทำปราสาทต่าง ๆ  หลากชนิดในที่นั้น   ผูกแพล่องมาสู่กรุง
42,0043,021,พาราณสี  ตามแม่น้ำคงคาแล้วขายเลี้ยงชีวิต.  วันหนึ่ง  พวกเขาปรึกษากัน