Book,Page,LineNumber,Text 42,0041,001,จึง (เหาะ) ไปทางอากาศแล้ว ปรินิพพานในบรรณศาลาของตน. 42,0041,002,"พวกมนุษย์ในโคจรคามรู้ (ว่า) ท่านไม่มา คิดว่า "" ความไม่อาสุกอะไร ๆ " 42,0041,003,"คงจักมี "" จึงพากันไปในที่นั้นเห็นท่านปรินิพพานแล้วต่างก็คร่ำครวญ." 42,0041,004,"บุรุษชั่วแม้นั้น จำท่านได้ในที่นั้น จึงกล่าวว่า "" ข้าเจ้าเมื่อจะทดลอง" 42,0041,005,"ศิลปะของตน จึงประหารท่านผู้นี้."" พวกมนุษย์ได้ยินดังนั้น จึงช่วย " 42,0041,006,กันทุบเขาให้ตายแล้ว. เขาไหม้อยู่ในอเวจี จนแผ่นดินนี้หนาขึ้นได้ 42,0041,007,ประมาณโยชน์หนึ่ง แล้วได้เป็นสัฏฐิกฏเปรตที่เขาคิชฌกูฏ ด้วยเศษ 42,0041,008,"ผลแห่งกรรม, สรีระของเปรตนั้น (สูง) ๓ คาวุต, ค้อนเหล็กหกหมื่น" 42,0041,009,อันไฟติดทั่ว ลุกโชนแล้ว กระหน่ำลงบนหระหม่อมของเขาแล้วทำลาย 42,0041,010,"ศีรษะ, ศีรษะที่แตกแล้ว ๆ กลับตั้งขึ้นไปอีก." 42,0041,011,เรื่องสัฏฐิกูฏเปรต มาในพาลวรรค ธรรมบท. 42,0041,012,[๑๔๔] อีกประการหนึ่ง ในปกรณ์ทั้งหลาย มีสุทธวัคคฎีกา 42,0041,013,"เป็นต้น แม้ช่างถาก ท่านก็เรียกว่า "" ผู้มีศิลปะ "" อย่างนี้คือ" 42,0041,014,"""ช่างถาก ๑ ช่างทอ ๑ ช่างย้อม ๑ ช่างกัลบก ๑" 42,0041,015,"ช่างหนังเป็นคำรบ ๕ เรียกว่าช่าง ผู้มีศิลปะ.""" 42,0041,016,แท้จริง ช่างถากเป็นต้น ท่านเรียกช่าง เพราะทำ คือสร้างสิ่ง 42,0041,017,ก่อสร้างมีการงานของช่างถากเป็นต้น และเรียกว่าผู้มีศิลปะ เพราะ 42,0041,018,คนเหล่านี้มีศิลปะ เพราะฉะนั้น แม้การงานของช่างถากจึงชื่อว่าศิลปะ. 42,0041,019,จริงอยู่ ศิลปะแม้นั้น จัดเป็นมงคล เพราะนำมาซึ่งประโยชน์. ในข้อนั้น 42,0041,020,มีเรื่องเหล่านี้ (เป็นอุทาหรณ์).