Book,Page,LineNumber,Text
32,0015,001,ในใจได้. จิตได้ถึงความฟุ้งซ่านแล้ว.  ภิกษุเหล่านั้น  ปรึกษากันว่า
32,0015,002,""" อาจารย์ของพวกเรา  ปรารภความเพียรเหลือเกิน,  พวกเราจักคอย"
32,0015,003,"จับทาน ""  เมื่อคอยจับอยู่  เห็นกิริยาของพระเถระนั้นแล้ว  จึงกล่าว "
32,0015,004,"ว่า  "" ผู้มีอายุทั้งหลาย  พวกเราฉิบหายแล้ว,  อาจารย์ของพวกเรา"
32,0015,005,"ย่อมร้องเปล่า ๆ  ""  บรรดาภิกษุเหล่านั้น ลำบากอยู่เหลือเกิน  ภิกษุแม้"
32,0015,006,รูปหนึ่ง  ไม่สามารถจะยังคุณวิเศษให้บังเกิดได้. ภิกษุเหล่านั้น ออก
32,0015,007,พรรษาแล้ว  ไปสู่สำนักของพระศาสดา มีปฏิสันถารอันพระศาสดา
32,0015,008,"ทรงทำแล้ว  ตรัสถามว่า  "" ภิกษุทั้งหลาย  พวกเธอเป็นผู้ไม่ประมาท"
32,0015,009,"ทำสมณธรรมหรือ ? ""  จึงกราบทูลความนั้น."
32,0015,010,[ เรื่องไก่ขันไม่เป็นเวลา ]
32,0015,011,"พระศาสดา  ตรัสว่า  "" ภิกษุทั้งหลาย  ภิกษุนี้ได้ทำอันตราย"
32,0015,012,"แก่พวกเธอ  ไม่ใช่แต่ในบัดนี้เท่านั้น,  แม่ในกาลก่อน  ภิกษุนั้นก็ได้ทำ"
32,0015,013,"อันตรายแก่พวกเธอเหมือนกัน ""  อันภิกษุเหล่านั้น  ทูลอ้อนวอนแล้ว"
32,0015,014,จึงทรงยังอกาลรวกุกกฏชาดก<SUP>๑</SUP>ให้พิสดาร  ( ความย่อ )  ว่า :-
32,0015,015,"<B>"" ไก่ตัวนี้  เติบโตแล้วในสำนักของผู้มิใช่มารดาและ"
32,0015,016,บิดา  อยู่ในสกุลแห่งผู้มิใช่อาจารย์  จึงไม่รู้จักกาล
32,0015,017,"หรือมิใช่กาล ""</B>"
32,0015,018,"ดังนี้แล้ว  ตรัสว่า  "" ภิกษุทั้งหลาย  อันธรรมดาภิกษุ  เมื่อกล่าว"
32,0015,019,"สอนคนอื่น  พึงทำตนให้เป็นอันทรมานดีแล้ว,  เพราะบุคคล  เมื่อ"
32,0015,020,"กล่าวสอนอย่างนั้น เป็นผู้ฝึกดีแล้ว  ชื่อว่าย่อมฝึกได้ ""  แล้วตรัส"
32,0015,021,
32,0015,022,๑.  ขุ.  ชา.  เอก.  ๒๗/๓๘.  ตทฏฺ€กกถา.  ๒/๓๐๒.