Book,Page,LineNumber,Text
31,0050,001,"และบุตรโดยลำดับว่า   "" พวกเจ้าเอาแก้วมณีไปหรือ ? ""   เมื่อชนเหล่า"
31,0050,002,"นั้นกล่าวว่า  "" มิได้เอาไป ""  จึงคิดว่า  "" (ชะรอย)   พระเถระจักเอา"
31,0050,003,"ไป ""   จึงปรึกษากับภริยาว่า   "" แก้วมณี  (ชะรอย)  พระเถระจักเอา"
31,0050,004,"ไป ""     ภริยาบอกว่า     "" แน่ะนาย    นายอย่ากล่าวอย่างนั้น.   ดิฉันไม่"
31,0050,005,"เคยเห็นโทษอะไร ๆ ของพระเถระเลยตลอดกาลประมาณเท่านี้,  ท่าน"
31,0050,006,"ย่อมไม่ถือเอาแก้วมณี   (แน่นอน).""   นายมณีการถามพระเถระว่า"
31,0050,007,""" ท่านขอรับ   ท่านเอาแก้วมณีในที่นี้ไปหรือ ? """
31,0050,008,พระเถระ.   เราไม่ได้ถือเอาดอก   อุบาสก.
31,0050,009,"นายมณีการ.   ท่านขอรับ   ในที่นี้ไม่มีคนอื่น,   ท่านต้องเอาไป"
31,0050,010,"เป็นแน่,   ขอท่านจงให้แก้วมณีแก่ผมเถิด."
31,0050,011,"เมื่อพระเถระนั้นไม่รับ,    เขาจึงพูดกับภริยาว่า  "" พระเถระเอา"
31,0050,012,"แก้วมณีไปแน่,    เราจักบีบคั้นถามท่าน."""
31,0050,013,"ภริยาตอบว่า      "" แน่ะนาย    นายอย่าให้พวกเราฉิบหายเลย,"
31,0050,014,"พวกเราเข้าถึงความเป็นทาสเสียยังประเสริฐกว่า,       ก็การว่ากล่าวพระ"
31,0050,015,"เถระผู้เห็นปานนี้ไม่ประเสริฐเลย."""
31,0050,016,[ ช่างแก้วทำโทษพระติสสเถระเพราะเข้าใจผิด ] 
31,0050,017,"นายช่างแก้วนั้นกล่าวว่า       "" พวกเราทั้งหมดด้วยกัน      เข้าถึง"
31,0050,018,"ความเป็นทาส   ยังไม่เท่าค่าแก้วมณี ""     ดังนี้แล้ว  จึงถือเอาเชือก   พัน"
31,0050,019,ศีรษะพระเถระขันด้วยท่อนไม้.      โลหิตออกจากศีรษะหูและจมูก
31,0050,020,"ของพระเถระ.     หน่วยตาทั้ง  ๒  ได้ถึงอาการทะเล้นออก,    ท่านเจ็บ"
31,0050,021,ปวด<SUP>๑</SUP>มาก     ก็ล้มลง ณ ภาคพื้น.      นกกะเรียนมาด้วยกลิ่นโลหิต      ดื่ม
31,0050,022,
31,0050,023,๑.  เวทนาปฺปตฺโต  ถึงซึ่งเวทนา.