Book,Page,LineNumber,Text
31,0047,001,เด็กผู้เจริญทั้งหลาย นั่นลูกนกสาลิกา. พวกเจ้าจงจับมัน.
31,0047,002,ทันใดนั้น เด็กน้อยคนหนึ่ง จับงูที่คออย่างมั่นดึงออกมา รู้ว่า
31,0047,003,มันเป็นงู จึงร้องขึ้น สลัดไปบนกระหม่อมของหมอผู้ยืนอยู่ไม่ไกล.
31,0047,004,งูรัดก้านคอหมอกัดอย่างถนัด ให้ถึงความสิ้นชีวิตในที่นั้นเอง.
31,0047,005,นายโกกะพรานสุนัขนี้ แม้ในกาลก่อนก็ประทุษร้ายต่อคนผู้ไม่ประทุษร้าย
31,0047,006,"ถึงความพินาศแล้วอย่างนี้เหมือนกัน."""
31,0047,007,พระศาสดา ครั้นทรงนำอดีตนิทานนี้มาแล้ว เมื่อจะทรงสืบ
31,0047,008,อนุสนธิแสดงธรรม จึงตรัสพระคาถานี้ว่า
31,0047,009,""" ผู้ใด ประทุษร้ายต่อนรชนผู้ไม่ประทุษร้าย ผู้"
31,0047,010,"บริสุทธิ์ ไม่มีกิเลสดุจเนิน, บาปย่อมกลับถึงผู้"
31,0047,011,นั้นซึ่งเป็นคนพาลนั่นเอง เหมือนธุลีอันละเอียด
31,0047,012,"ที่เขาซัดทวนลมไปฉะนั้น."""
31,0047,013,[ แก้อรรถ ]
31,0047,014,บรรดาบทเหล่านั้น บทว่า อปฺปทุฏฺสฺส คือผู้ไม่ประทุษร้าย
31,0047,015,ต่อตนหรือต่อสรรพสัตว์. บทว่า นรสฺส ได้แก่ สัตว์. บทว่า
31,0047,016,ทุสฺสติ แปลว่า ย่อมประพฤติผิด. บทว่า สุทฺธสฺส คือผู้ไม่มี
31,0047,017,ความผิดเลย. แม้คำว่า โปสฺส นี้ ก็เป็นชื่อของสัตว์นั่นเอง โดย
31,0047,018,อาการอื่น.
31,0047,019,บทว่า อนงฺคณสฺส คือผู้ไม่มีกิเลส. คำว่า ปจฺเจติ ตัดบท
31,0047,020,เป็น ปฏิ - เอติ (แปลว่า ย่อมกลับถึง).
31,0047,021,บทว่า ปฏิวาตํ เป็นต้น ความว่า ธุลีที่ละเอียด อันบุรุษ