Book,Page,LineNumber,Text
31,0033,001,"มีทรัพย์มาก,     เพราะเหตุนั้น       เขาจึงพักอยู่ในที่นั้นแล,        ส่วนพวก"
31,0033,002,"ข้าพระองค์         ลาเขากลับมา ""  ตรัสว่า      ""ภิกษุทั้งหลาย      พ่อค้าผู้มี"
31,0033,003,"ทรัพย์มาก     ย่อมเว้นทาง   (ที่มีภัย)   เพราะความที่พวกโจรมีอยู่, "
31,0033,004,"บุรุษแม้ใคร่จะเป็นอยู่      ย่อมเว้นยาพิษอันร้ายแรง,     แม้ภิกษุทราบว่า"
31,0033,005,"' ภพ ๓ เป็นเช่นกับหนทางที่พวกโจรซุ่มอยู่.'  แล้วเว้นกรรมชั่วเสียควร."""
31,0033,006,ดังนี้แล้ว      เมื่อจะทรงสืบอนุสนธิแสดงธรรม      จึงตรัสพระคาถานี้ว่า
31,0033,007,"<B>"" บุคคลพึงเว้นกรรมชั่วทั้งหลายเสีย,   เหมือน"
31,0033,008,พ่อค้ามีทรัพย์มาก     มีพวกน้อย     เว้น   ทางอันพึง
31,0033,009,"กลัว, (และ) เหมือนผู้ต้องการจะเป็นอยู่     เว้น"
31,0033,010,"ยาพิษเสียฉะนั้น.""</B>"
31,0033,011,[ แก้อรรถ ] 
31,0033,012,บรรดาบทเหล่านั้น     บทว่า  <B>ภยํ</B>      ได้แก่   อันน่ากลัว.     อธิบายว่า
31,0033,013,ชื่อว่ามีภัยเฉพาะหน้า        เพราะเป็นหนทางที่พวกโจรซุ่มอยู่.    ท่านกล่าว
31,0033,014,"อธิบายคำนี้ไว้ว่า     "" พ่อค้าผู้มีทรัพย์มาก      มีพวกน้อย     เว้นทางที่มีภัย"
31,0033,015,"เฉพาะหน้าฉันใด,      ผู้ต้องการจะเป็นอยู่   ย่อมเว้นยาพิษอันร้ายแรงฉันใด,"
31,0033,016,"ภิกษุผู้บัณฑิต      ควรเว้นกรรมชั่วทั้งหลายแม้มีประมาณน้อยเสียฉันนั้น."""
31,0033,017,ในกาลจบเทศนา     ภิกษุเหล่านั้น        บรรลุพระอรหัตพ้อมด้วย
31,0033,018,ปฏิสัมภิทาทั้งหลาย.       พระธรรมเทศนาได้เป็นประโยชน์แม้แก่มหาชน
31,0033,019,ผู้มาประชุม     ดังนี้แล.
31,0033,020,เรื่องมหาธนวานิช   จบ.