Book,Page,LineNumber,Text
31,0029,001,"ปาก     เต็มไปด้วยน้ำ    ฉะนั้น.""      ดังนี้แล้ว      เมื่อจะทรงสืบอนุสนธิแสดง"
31,0029,002,ธรรม   จึงตรัสพระคาถานี้ว่า
31,0029,003,"<B>""บุคคลไม่ควรดูหมิ่นบุญว่า  ' นิดหน่อย   จักไม่"
31,0029,004,มาถึง '     แม้หม้อน้ำยังเต็มด้วยหยาดน้ำที่ตกลง
31,0029,005,"มา  (ทีละหยาด  ๆ)   ได้ฉันใด,   ธีรชน  (ชนผู้มี"
31,0029,006,ปัญญา)     สั่งสมบุญแม้ทีละน้อย  ๆ  ย่อมเต็ม
31,0029,007,"ด้วยบุญได้   ฉันนั้น.""</B>"
31,0029,008,[ แก้อรรถ ]
31,0029,009,"เนื้อความแห่งพระคาถานั้นว่า        "" มนุษย์ผู้บัณฑิต     ทำบุญแล้ว"
31,0029,010,อย่าดูหมิ่น      คือไม่ควรดูถูกบุญ     อย่างนี้ว่า   ' เราทำบุญมีประมาณน้อย
31,0029,011,"บุญมีประมาณน้อยจักมาถึง      ด้วยอำนาจแห่งวิบากก็หาไม่,      เมื่อเป็น"
31,0029,012,เช่นนี้         กรรมนิดหน่อยจักเห็นเราที่ไหน  ?        หรือว่าเราจักเห็น
31,0029,013,"กรรมนั้นที่ไหน  ?        เมื่อไรบุญกรรมนั่นจักเผล็ดผล  ?,'    เหมือนอย่าง"
31,0029,014,ว่า   ภาชนะดินที่เขาเปิดฝาตั้งไว้     ย่อมเต็มด้วยหยาดน้ำที่ตกลงมา      (ที
31,0029,015,"ละหยาด  ๆ)   ไม่ขาดสายได้  ฉันใด,  ธีรชน   คือบุรุษผู้เป็นบัณฑิต     เมื่อ"
31,0029,016,"สั่งสมบุญทีละน้อย  ๆ ชื่อว่าเต็มด้วยบุญได้   ฉันนั้น."""
31,0029,017,ในกาลจบเทศนา     เศรษฐีนั้นบรรลุโสดาปัตติผลแล้ว.   พระธรรม
31,0029,018,เทศนาได้มีประโยชน์แม้แก่บริษัทที่มาประชุมกัน   ดังนี้แล.
31,0029,019,เรื่องเศรษฐีชื่อพิฬาลปทกะ  จบ.