Book,Page,LineNumber,Text
26,0028,001,สมาทปเกน  นาม  ปุคฺคเลน  อันบุคคล  ชื่อว่าผู้ยังบุคคลอื่นให้
26,0028,002,ถือเอาด้วยดี  พฺยตฺเตน  พึงเป็นผู้ฉลาด  ภวิตพฺพํ  พึงเป็น  ตสฺมา  เพราะ  
26,0028,003,เหตุนั้น  โส  ปณฺฑิตปุริโส  อ.  บุรุษผู้เป็นบัณฑิตนั้น  (วจเน)  ครั้น
26,0028,004,เมื่อคำว่า  (กิญฺจิ  วตฺถุ)  อ. วัตถุอะไร  ๆ  นตฺถิ  ย่อมไม่มี  อิติ  ดังนี้
26,0028,005,เตน  มหาทุคฺคเตน  อันนายมหาทุคคตะนั้น  วุตฺเตปิ  แม้กล่าวแล้ว
26,0028,006,ตุณฺหีภูโต  อหุตฺวา  ไม่เป็นเป็นผู้นิ่งเป็นแล้ว  อาห  กล่าวแล้ว  เอวํ
26,0028,007,อย่างนี้ว่า  มหาทุคฺคต  แน่ะนายมหาทุคคตะ  สมฺม  ผู้สหาย  ชนา  อ.
26,0028,008,ชน  ท.  พหู  มาก  อิมสฺมึ  นคเร  ในพระนครนี้  สุขุมวตฺถนิวตฺถา  ผู้มี
26,0028,009,ผ้าอันละเอียดอันนุ่งแล้ว  นานาภรณปฺปฏิมณฺฑิตา  ผู้ประดับแล้วด้วย
26,0028,010,เครื่องอาภรณ์ต่าง ๆ  ภุญฺชิตาวา  บริโภคแล้ว  สุโภชนํ  ซึ่งโภชนะอันดี
26,0028,011,สยมานา  นอนอยู่  สิริสยเน  บนที่เป็นที่นอนอันเป็นสิริ  อนุภวนฺติ
26,0028,012,เสวยอยู่  สมฺปตฺตึ  ซึ่งสมบัติ  ปน  ส่วนว่า  ตฺวํ  อ.ท่าน  กตฺวา  กระ
26,0028,013,ทำแล้ว  ภตึ  ซึ่งการรับจ้าง  ทิวสํ  ตลอดวัน  น  ลภสิ  ย่อมไม่ได้
26,0028,014,กุจฺฉิปูรมตฺตํปิ  อาหารํ  ซึ่งอาหาร  แม้สักว่าเป็นเครื่องยังท้องให้เต็ม
26,0028,015,เอวํ  ครั้นเมื่อความเป็นอย่างนี้   สนฺเตปิ  แม้มีอยู่  ตฺวํ  อ. ท่าน  น
26,0028,016,ชานาสิ  ย่อมไม่รู้ว่า  อหํ อ. เรา  น  ลภามิ  ย่อมไม่ได้  กิญฺจิ  ซึ่งอะไร ๆ
26,0028,017,กิญฺจิ  ปุญฺํ  (มยา)  อกตตฺตา  เพราะความที่แห่งบุญอะไร ๆ  เป็น
26,0028,018,บุญอันเราไม่กระทำแล้ว  ปุพฺเพปิ  แม้ในกาลก่อน  อิติ ดังนี้  อิติ  ดังนี้ ฯ
26,0028,019,(มหาทุคฺคโต)  อ. นายมหาทุคคตะ  (อาห)  กล่าวแล้วว่า  สามิ  ข้า
26,0028,020,แต่นาย  อหํ  อ. ข้าพเจ้า  ชานามิ  ย่อมรู้  อิติ  ดังนี้  ฯ  (ปณฺฑิตปุริโส)
26,0028,021,อ. บุรุษผู้เป็นบัณฑิต  (อาห)  กล่าวแล้วว่า  อถ  ครั้นเมื่อความเป็น