Book,Page,LineNumber,Text
26,0006,001,อสฺ  ปุคฺคลสฺส  (อตฺตโน)  วุฑฺฒิกามตาย  ตํ  ตํ  วชฺชํ  โอโลกเนน  
26,0006,002,อุลฺลุมฺปนวเสน  สภาวสณฺ€ิโต  ชโน  จ  คือ  อ.ชน  ผู้ตั้งอยู่ด้วยดี
26,0006,003,แล้วตามสภาพ  ด้วยอำนาจแห่งการอุ้มชู  ด้วยการแลดู  ซึ่งโทษนั้นนั้น
26,0006,004,เพื่อประโยชน์แก่อันยังบุคคลให้รู้  ซึ่งธรรมอันตนไม่รู้แล้ว  เพื่อ
26,0006,005,ประโยชน์แก่อันถือเอาตาม  ซึ่งธรรมอันตนรู้แล้ว เพราะความที่แห่ง
26,0006,006,ตนเป็นผู้ใคร่ซึ่งความเจริญแห่งคุณ  ท. มีศีลเป็นต้น  แก่บุคคลนั้นด้วย
26,0006,007,อยํ  สภาวสณฺ€ิโต  ชโน  อ. ชน  ผู้ตั้งอยู่ด้วยดีแล้วตามสภาพนี้  (ภควตา)
26,0006,008,อันพระผู้มีพระภาคเจ้า  อธิปฺเปโต  ทรงพระประสงค์เอาแล้ว  อิธ  ปเท
26,0006,009,ในบทนี้ว่า  (วชฺชทสฺสินํ)  อิติ  ดังนี้ ฯ
26,0006,010,ทุคฺคตมนุสฺโส  อ. มนุษย์ผู้ถึงแล้วซึ่งทุกข์  (ปรปุคฺคเลน)
26,0006,011,ตชฺเชตฺวาปิ  โปเถตฺวาปิ  นิธึ  ทสฺสิโต  ผู้อันบุคคลอื่น  คุกคามแล้ว
26,0006,012,ก็ดี  โบยแล้วก็ดี  แสดงแล้ว  ซึ่งขุมทรัพย์  (วจเนน)  ด้วยคำว่า
26,0006,013,ตฺวํ  อ. ท่าน  คณฺหาหิ  จงถือเอา  อิมํ  ธนํ  ซึ่งทรัพย์นี้เถิด  อิติ
26,0006,014,ดังนี้  น  กโรติ  ย่อมไม่กระทำ  โกปํ  ซึ่งความโกรธ  ปมุทิโต  ว 
26,0006,015,เป็นผู้บันเทิงทั่วแล้วเทียว  โหติ  ย่อมเป็น  ยถา   ฉันใด  โกโป
26,0006,016,อ. ความโกรธ  (ชเนน)  อันชม  ปุคฺคเล  ครั้นเมื่อบุคคล  เอวรูเป
26,0006,017,ผู้มีรูปอย่างนี้  ทิสฺวา  เห็นแล้ว  อสารูปฺปํ  วา  ซึ่งมารยาทอันไม่สมควร
26,0006,018,หรือ  ขลิตํ  วา  หรือว่าซึ่งความพลั้งพลาด  อาจิกฺขนฺเต  บอกอยู่ น
26,0006,019,กาตพฺโพ  ไม่พึงกระทำ  (เตน  ชเนน)  อันชนนั้น ตุฏฺ€นเอว  พึง
26,0006,020,เป็นผู้ยินดีแล้วนั่นเทียว   ภวิตพฺพํ  พึงเป็น  ปวาเรตพฺพํเอว  ซึ่งปวารณา
26,0006,021,นั่นเทียวว่า  ภนฺเต  ข้าแต่ท่านผู้เจริญ  กมฺมํ  อ. กรรม  มหนฺตํ  อัน