Book,Page,LineNumber,Text
23,0043,001,<B>พระจันทร์  (รุทํ)  ร้องไห้อยู่  (อมฺหิ)  ย่อมเป็น  
23,0043,002,อิติ  ดังนี้</B>
23,0043,003,นิสฺโสโก  เป็นผู้มีความเศร้าโศกออกแล้ว  กถาย  เพราะถ้อยคำ  ตสฺส
23,0043,004,มาณวสฺส  ของมาณพนั้น  หตฺวา  เป็น  กโรนฺโต  เมื่อจะกระทำ  ถุตึ
23,0043,005,ซึ่งความชมเชย  มาณวสฺส  แก่มาณพ  อภาสิ  ได้ภาษิตแล้ว  คาถา
23,0043,006,ซึ่งคาถา  ท. อิมา  เหล่านี้ว่า
23,0043,007,<B>ตฺวํ  อ. ท่าน  โอสิญฺจํ  เป็นผู้รดอยู่  มํ  ซึ่งเรา
23,0043,008,อาทิตฺตํ  วต  ผู้ร้อนทั่วแล้วหนอ  (กตฺวา)  กระทำ
23,0043,009,สนฺตํ  ให้เป็นผู้สงบแล้ว  (อสิ)  ย่อมเป็น
23,0043,010,(ปุคฺคโล)  วิย  ราวกะ  อ. บุคคล  (โอสิญฺจํ)
23,0043,011,รดอยู่  ปาวกํ  ซึ่งไฟผู้เผาผลาญ  ฆตสิตฺตํ  ว
23,0043,012,อันเกินแล้วซึ่งเปรียงเทียว  วารินา  ด้วยน้ำ  อหํ
23,0043,013,อ. ข้าพเจ้า  ทรํ  ยังความกระวนกระวาย  สพฺพํ
23,0043,014,ทั้งปวง  นิพฺพาปเย  ย่อมให้ดับได้  โย  ตฺวํ  อ.
23,0043,015,ท่านใด  อปานุทิ  ได้บรรเทาไปปราศแล้ว  ปุตฺตโสกํ
23,0043,016,ซึ่งความเศร้าโศกเพราะบุตร  เม  แห่งข้าพเจ้า
23,0043,017,โสกปเรตสฺส  ผู้มีความเศร้าโศกอันไปแล้วใน
23,0043,018,เบื้องหน้า  (โส  ตฺวํ)  อ.  ท่านนั้น  อพฺพุหิ  วต
23,0043,019,ถอนแล้วหนอ  สลฺลํ  ซึ่งลูกศร  โสกํ  คือความ
23,0043,020,เศร้าโศก  หทยนิสฺสิตํ  อันอาศัยแล้วซึ่งหทัย  เม
23,0043,021,ของข้าพเจ้า  โส  อหํ  อ. ข้าพเจ้านั้น  อพฺพุฬห-</B>