Book,Page,LineNumber,Text
34,0004,001,หนีเข้าป่า  ไม่เห็นที่พึ่งอะไรในป่านั้น  เห็นภิกษุผู้อยู่ในป่าเป็นวัตรรูป  
34,0004,002,"ใดรูปหนึ่ง ไหว้แล้ว  กล่าวว่า  ""ท่านผู้เจริญ  ขอท่านจงเป็นที่พึ่งของ"
34,0004,003,"พวกข้าพเจ้าเถิด."""
34,0004,004,"พระเถระ  กล่าวว่า  ""ชื่อว่าที่พึ่งเช่นกับศีล  ย่อมไม่มีแก่ท่าน"
34,0004,005,"ทั้งหลาย,  พวกท่านแม้ทั้งหมดจงสมาทานศีล  ๕  เถิด."""
34,0004,006,"โจรเหล่านั้น  รับว่า  ""ดีละ""  ดังนี้แล้ว  สมาทานศีลทั้งหลาย."
34,0004,007,"ลำดับนั้น พระเถระ  ตักเตือนโจรเหล่านั้นว่า  ""บัดนี้  พวกท่าน"
34,0004,008,เป็นผู้มีศีล;   พวกท่าน  ไม่ควรล่วงศีลแม้เพราะเหตุแห่งชีวิตเลย; ความ
34,0004,009,"ประทุษร้ายทางใจ  ก็ไม่ควรทำ.""  โจรเหล่านั้น   รับว่า  ""ดีละ""  แล้ว"
34,0004,010,ครั้งนั้น  ชาวชนบทเหล่านั้น  (มา) ถึงที่นั้นแล้ว  ค้นหาข้าง
34,0004,011,โน้นข้างนี้  พบโจรเหล่านั้นแล้ว  ก็ช่วยกันปลงชีวิตเสียทั้งหมด. พวก
34,0004,012,โจรเหล่านั้น  ทำกาละแล้ว  ก็บังเกิดในเทวโลก.  หัวหน้าโจร  ได้เป็น
34,0004,013,หัวหน้าเทพบุตร.
34,0004,014,[เทพบุตรถือปฏิสนธิในตระกุลเกวัฏฏะ]
34,0004,015,เทพบุตรเหล่านั้น  ท่องเที่ยวไปในเทวโลกสิ้นพุทธันดรหนึ่ง
34,0004,016,ด้วยอำนาจอนุโลมและปฏิโลม  ในพุทธุปบาทกาลนี้  บังเกิดแล้วในบ้าน
34,0004,017,ชาวประมง ๕๐๐  ตระกูล  ใกล้ประตูพระนครสาวัตถี.  หัวหน้าเทพบุตร
34,0004,018,"ถือปฏิสนธิในเรือนของหัวหน้าชาวประมง,  พวกเทพบุตรนอกนี้  ถือ"
34,0004,019,ปฏิสนธิในเรือนชาวประมงนอกนี้.  การถือปฏิสนธิและการออกจาก
34,0004,020,ท้องมารดาแห่งชนเหล่านั้น ได้มีแล้วในวันเดียวกันทั้งนั้น  ด้วย
34,0004,021,ประการฉะนี้.