Book,Page,LineNumber,Text
12,0045,001,ในข้อนี้ ต่างจากข้อข้างต้น  ตรงที่มีรูปเป็นภาวสาธนะ  แต่ใช้ 
12,0045,002,หมายถึงสภาพธรรมอย่างหนึ่ง  มิใช่เป็นกิริยาอาการตามปกติ. ส่วนใน
12,0045,003,ข้อข้างต้น  เป็นภาวสาธนะ  ที่ใช้กิริยาอาการตามปกติ. เพราะเหตุนี้
12,0045,004,ผู้ศึกษาพึงทำความเข้าใจโดยย่อว่า  บทตติยาวิเสสนในอรรถซ้ำกับกิริยา
12,0045,005,ข้างหลังตนนั้น  ต้องซ้ำทั้งธาตุทั้งเป็นภาวสาธนะที่ใช้เป็นกิริยาอาการ
12,0045,006,ตามปกติ  นอกจากนี้  คือมีรูปเป็นภาวสาธนะแต่ใช้หมายถึงสภาพธรรม  
12,0045,007,อย่างใดอย่างหนึ่งก็ดี  เป็นสาธนะอื่นก็ดี  ก็มิใช่ตติยาวิเสสน. บทที่อาจ
12,0045,008,ใช้ได้หลายอย่าง  พึงวินิจฉัยถึงความมุ่งหมายแล้วใช้ให้เหมาะ.
12,0045,009,รวมความว่า  บท ตติยาวิภัตติที่ซ้ำมี ๒ อย่าง คือซ้ำกรณได้แก่
12,0045,010,ซ้ำเครื่องพิกัดหรือกำหนด  ๑  ซ้ำตติยาวิเสสน  ได้แก่ซ้ำกิริยาอาการ ๑.
12,0045,011,ซ้ำกรณนั้น   ซ้ำกับกิริยาบ้าง <B>[ ปญฺจหิ  วิมุตฺตีหิ  วิมุตฺตานํ ]</B>  ซ้ำกับ
12,0045,012,นามบ้าง <B> [ ปญฺจหิ  จกฺขูหิ  จกฺขุมา ].</B>  ซ้ำตติยาวิเสสนนั้นซ้ำกับกิริยา.
12,0045,013,ทั้ง ๒  นี้ซ้ำกับบทไหน  ก็เข้ากับบทนั้น. 	
12,0045,014,อนึ่ง ยังมีบทที่ซ้ำกับบทอื่นนอกจากกิริยาข้างหลังอีก ซ้ำเช่นนี้
12,0045,015,ไม่จำต้องเข้ากับบทที่ซ้ำ  แต่เข้าตามอรรถที่ใช้  เช่น <B>ธเนน ธนกรณียํ
12,0045,016,กริสฺสามิ'</B> [มาร. ๗/๑๖๕ ]  <B>ธเนน</B>  ไม่เข้ากับ  <B>ธน</B>-  แต่เข้ากับ
12,0045,017,"<B>กริสฺสามิ</B>  โดยอรรถาธิบายว่า อันกิจที่พึงทำด้วยทรัพย์,  เมื่อจักทำ"
12,0045,018,ก็ต้องทำด้วยทรัพย์.  เหตุฉะนั้น  <B>ธเนน</B>  จึงเป็นกรณใน <B>กรสฺสามิ</B>.
12,0045,019,ในที่อื่นที่มีความหมายเช่นเดียวกัน พึงอธิบายอย่างนี้ทุกแห่ง
12,0045,020,[ ๖ ]  ศัพท์อัพยยปัจจัยลงในอรรถ   ตติยาวิภัตติ  ใช้เป็นตติยา-
12,0045,021,วิเสสนบ้าง อุ. <B>เอกโต  ปุญฺานิ  กโรนฺตา</B>  [ มหลฺลกตฺเถร. ๗/๗๖ ]