Book,Page,LineNumber,Text
34,0026,001,"ใด, นักปราชญ์ทั้งหลาย กล่าวความกำหนัดและ"
34,0026,002,ความเยื่อใยนั่นว่า เป็นเครื่องจองจำอันมั่นคง
34,0026,003,มีปกติเหนี่ยวลง อันหย่อน (แต่) เปลื้องได้
34,0026,004,โดยยาก. นักปราชญ์ทั้งหลาย ตัดเครื่องผูกแม้
34,0026,005,"นั่นแล้ว เป็นผู้ไม่มีใยดี ละกามสุขแล้วบวช๑."""
34,0026,006,[แก้อรรถ]
34,0026,007,บรรดาบทเหล่านั้น บทว่า ธีรา เป็นต้น ความว่า บุรุษผู้เป็น
34,0026,008,บัณฑิตทั้งหลาย มีพระพุทธเจ้าเป็นต้น หากล่าวเครื่องจองจำที่เกิด
34,0026,009,แต่เหล็ก กล่าวคือตรวน ชื่อว่า เกิดแต่เหล็ก ที่เกิดแต่ไม้ กล่าว
34,0026,010,คือ ขื่อ คา และเครื่องจองจำคือเชือก ที่เขาเอาหญ้าปล้องหรือวัตถุ
34,0026,011,"อย่างอื่นมีปอเป็นต้น ฟั่นทำเป็นเชือก ว่า ""เป็นของมั่นคง"" ไม่,"
34,0026,012,เพราะความเป็นเครื่องจองจำ ที่บุคคลสามารถตัดด้วยศาสตราทั้งหลาย
34,0026,013,มีดาบเป็นต้นได้.
34,0026,014,"บทว่า สารตฺตรตฺตา ได้แก่ เป็นผู้กำหนัดนักแล้ว, อธิบาย"
34,0026,015,ว่า ผู้กำหนัดด้วยราคะจัด.
34,0026,016,"บทว่า มณิกุณฺฑเลสุ คือในแก้วมณีและตุ้มหูทั้งหลาย, อีก"
34,0026,017,อย่างหนึ่ง (คือ) ในตุ้มหูทั้งหลายอันวิจิตรด้วยแก้วมณี.
34,0026,018,บทว่า ทฬฺหํ ความว่า ความกำหนัดใด ของชน
34,0026,019,ทั้งหลาย ผู้กำหนัดยินดียิ่งนัก ในแก้วมณีและตุ้มหูทั้งหลายนั่นแล
34,0026,020,
34,0026,021,๑. ขุ. ธ. ๒๕/๖๐ ชา. ทุก. ๒๗/๗๓ ตทฏฺกถา ๓/๑๘๕. พนฺธนาการชาตกนฺติ
34,0026,022,ขายติ.