Book,Page,LineNumber,Text
34,0028,001,เรื่องพระนางเขมา<SUP>*</SUP>  [๒๔๔] 
34,0028,002,[ข้อความเบื้องต้น]
34,0028,003,พระศาสดา  เมื่อประทับอยู่ในพระเวฬุวัน  ทรงปรารภพระ
34,0028,004,อัครมเหสีของพระเจ้าพิมพิสาร  พระนามว่าเขมา  ตรัสพระธรรม-
34,0028,005,"เทศนานี้ว่า  <B>""เย  ราครตฺตา""</B>   เป็นต้น."
34,0028,006,[หนามบ่งหนาม]
34,0028,007,ดังได้สดับมา  พระนางเขมานั้น  ตั้งความปรารถนาไว้แทบ
34,0028,008,บาทมูลของพระปทุมุตรพุทธเจ้า  ได้เป็นผู้มีพระรูปงดงามน่าเลื่อมใส
34,0028,009,"อย่างเหลือเกิน.  ก็พระนางได้ทรงสดับว่า  ""ทราบว่า  พระศาสดา"
34,0028,010,"ตรัสติโทษของรูป""  จึงไม่ปรารถนาจะเสด็จไปยังสำนักของพระศาสดา."
34,0028,011,พระราชาทรงทราบความที่พระอัครมเหสีนั้นมัวเมาอยู่ในรูป  จึงตรัส
34,0028,012,ให้พวกนักกวีแต่งเพลงขับเกี่ยวไปในทางพรรณนาพระเวฬุวัน  แล้ว
34,0028,013,ก็รับสั่งให้พระราชทานแก่พวกนักฟ้อนเป็นต้น.  เมื่อนักฟ้อนเหล่านั้น
34,0028,014,ขับเพลงเหล่านั้นอยู่  พระนางทรงสดับแล้ว   พระเวฬุวัน  ได้เป็น
34,0028,015,ประหนึ่งไม่เคยทอดพระเนตรและทรงสดับแล้ว.  พระนางตรัสถามว่า
34,0028,016,"""พวกท่านขับหมายถึงอุทยานแห่งไหน ?""   เมื่อพวกนักขับ  ทูลว่า"
34,0028,017,"""หมายอุทยานเวฬุวันของพระองค์   พระเทวี""  ก็ได้ทรงปรารถนา"
34,0028,018,จะเสด็จไปพระอุทยาน.   พระศาสดา   ทรงทราบการเสด็จมาของ
34,0028,019,พระนาง  เมื่อประดับนั่งแสดงธรรมอยู่ในท่ามกลางบริษัทแล  จึง
34,0028,020,ทรงนิรมิตหญิงรูปงาม  ยืนถือพัดก้านตาลพัดอยู่ที่ข้างพระองค์.
34,0028,021,
34,0028,022,*  พระมหาเพียร  ป.  ธ.  ๙  วัดกันมาตุยาราม แปล.