| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 42,0001,001,มังคลัตถทีปนี แปล | |
| 42,0001,002,เล่ม ๒ | |
| 42,0001,003,พรรณนาความแห่งคาถาที่ ๓ | |
| 42,0001,004,[๑๑๕] พึงทราบวินิจฉัยในคาถาที่ ๓: ความเป็นผู้มีสุตะมาก | |
| 42,0001,005,ชื่อว่า พาหุสัจจะ. ความเป็นผู้ฉลาดในหัตถกรรมอย่างใดอย่างหนึ่ง | |
| 42,0001,006,ชื่อว่า ศิลปะ. แม้ในฎีกาแห่งวาเสฏฐสูตร ในมัชฌิมปัณณาสก์ ท่าน | |
| 42,0001,007,"ก็กล่าวว่า ""ความเป็นผู้ฉลาดในหัตถกรรม ชื่อว่า ศิลปะ เพราะ" | |
| 42,0001,008,"อรรถว่า อันบุคคลต้องศึกษาด้วยอุลายนั้น ๆ."" กฎสำหรับฝึกหัด" | |
| 42,0001,009,"กายวาจาและจิต อธิบายว่า ""เครื่องกัน เครื่องห้ามกายวาจา" | |
| 42,0001,010,และจิตเหล่านั้น จากอาบัติบ้าง จาโทษเครื่องทุศีลบ้าง จาก | |
| 42,0001,011,"อกุศลกรรมบถบ้าง ตามสมควร"" ชื่อว่า วินัย. ส่วนในอรรถกถา" | |
| 42,0001,012,ทั้งหลายมีสมันตปาสาทิกาเป็นต้น ท่านกล่าวหมายเอาพระวินัยปิฎก | |
| 42,0001,013,"อย่างเดียวว่า "" ก็อุบายนั่น ย่อมฝึกกายด้วย วาจาด้วย เพราะเกียดกัน" | |
| 42,0001,014,เสียซึ่งอัชฌาจารทางกายและทางวาจา เหตุนั้น อุบายนั่นจึงชื่อว่า | |
| 42,0001,015,"วินัย.<SUP>๑</SUP>"" ในอรรถกถา<SUP>๒</SUP>ท่านกล่าวว่า ""บทว่า ศึกษาดีแล้ว คือ" | |
| 42,0001,016,สำเหนียกแล้วด้วยดี. บทว่า กล่าวดีแล้ว คือกล่าวแล้วด้วยดี. | |
| 42,0001,017,ศัพท์ว่า <B>ยา</B> เป็นศัพท์แสดงอรรถไม่จำกัด. คำเปล่ง คือคำเป็นทาง | |
| 42,0001,018, | |
| 42,0001,019,๑. สมันตะ ๑/๑๘๒ ปรมัตถโชติกา ขุททกปาฐวัณณนา ๑๔๘. | |