buddhist-theology / 41 /410049.csv
uisp's picture
initial upload
6bd72a3
Book,Page,LineNumber,Text
41,0049,001,[แก้อรรถ]
41,0049,002,บรรดาบทเหล่านั้น สองบทว่า <B>อนยํ นยตี</B> ความว่า คนพาล
41,0049,003,"ถือสิ่งที่มิใช่เหตุว่า ""เป็นเหตุ"" คิดแต่กรรมอันไร้ประโยชน์เห็นปาน"
41,0049,004,"นี้ว่า ""เราจักทำกรรม มีปาณาติบาตเป็นต้นเลี้ยงชีวิต."" "
41,0049,005,บทว่า <B>อธุรายํ</B> คือ ไม่ประกอบในสัทธาธุระ สีลธุระ และ
41,0049,006,ปัญญาธุระ (กลับ) ประกอบในสิ่งที่ไม่ควรประกอบ.
41,0049,007,บทว่า <B>ทุนฺนธย</B> ความว่า การแนะนำชั่วเท่านั้น เป็นความดี
41,0049,008,"ของคนพาลนั้น คือคนพาลนั้นถืออย่างนี้ว่า ""การสมาทานทุศีล"
41,0049,009,"กรรมทั้ง ๕ ประพฤตินั้นและเป็นความดี."" อีกนัยหนึ่ง คนพาลนั้น"
41,0049,010,บัณฑิต แนะนำได้ยาก คือใคร ๆ ไม่อาจเพื่อแนะนำในข้อปฏิบัติ
41,0049,011,ที่เป็นประโยชน์ได้.
41,0049,012,บทว่า <B>สมฺมา</B> คือ แม้ผู้อื่นว่ากล่าวแล้วโดยเหตุ คือโดย
41,0049,013,การณ์.
41,0049,014,บทว่า <B>วินยํ</B> ความว่า ไม่รู้จักระเบียบ คือมรรยาท เป็นต้นว่า
41,0049,015,พึงก้าวไปข้างหน้าอย่างนี้ และไม่ยอมรับโอวาทเลย.
41,0049,016,บทว่า <B>สาธุ ตสฺส</B> ความว่า ด้วยเหตุเหล่านี้ การไม่พบเห็น
41,0049,017,่คนพาลเสียได้เลย เป็นความดี.
41,0049,018,พระดาบส เมื่อจะรับพรข้ออื่นอีก จึงกล่าวว่า
41,0049,019,"<B>""ขอข้าพเจ้า พึงพบแต่บัณฑิต พึงได้ยินบัณฑิต"
41,0049,020,และพึงได้อยู่ร่วมกับบัณฑิต พึงทำและพอใจ
41,0049,021,"การเจรจาปราศรัยกับบัณฑิต.""</B>"