| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 39,0017,001,ก็และคุณธรรม อันเป็นธรรมประการที่ต้นนั้น พึงเห็นสมด้วยคาถา | |
| 39,0017,002,ประพันธ์ ที่สมเด็จพระสุคตได้ตรัสไว้เป็นบาลีฉะนี้ว่า :- | |
| 39,0017,003,<B>[ ๘ ] น หิ ธมฺโม อธมฺโม จ</B> ธรรมและอธรรมทั้ง ๒ ประการ | |
| 39,0017,004,<B>อุโภ สมวิปากิโน</B> ให้ผลเหมือนกันหามิได้ | |
| 39,0017,005,<B>อธมฺโม นิรยํ เนติ</B> อธรรม ย่อมนำสัตว์ไปสู่นรก | |
| 39,0017,006,<B>ธมฺโม ปาเปติ สุคตึ.</B> ธรรม ย่อมให้สัตว์ถึงสุคติ. | |
| 39,0017,007,๒. เรื่องมัฏฐกุณฑลี | |
| 39,0017,008,<B>มีเรื่องเล่าว่า</B> ในกรุงสาวัตถี ยังมีพราหมณ์ผู้หนึ่ง ชื่ออทินน- | |
| 39,0017,009,ปุพพกะ เหตุที่เขาไม่เคยให้อะไรแก่ใคร ๆ เลย จึงได้ชื่ออย่างนั้น | |
| 39,0017,010,เขามีลูกคนเดียว เป็นลูกชายยอดรัก เขาใคร่จะว่าจ้างช่างให้ทำ | |
| 39,0017,011,เครื่องประดับให้ลูก แต่ก็กลัวจะเสียค่าบำเหน็จ จึงต้องบุบทองเป็น | |
| 39,0017,012,เนื้อเกลี้ยง ๆ เอาเอง ทำเป็นต่างหูให้ลูก ( ลูกจึงได้ชื่อว่า มัฏฐกุณฑลี | |
| 39,0017,013,แปลว่านายตุ้มหูเกลี้ยง ) ต่อมาลูกเจ็บ จะหาหมอมารักษา ก็กลัวจะ | |
| 39,0017,014,เสียทรัพย์ ต่อเมื่อลูกจะตาย จึงให้ตามหมอ อาการไข้ก็ร่อแร่เสียแล้ว | |
| 39,0017,015,หมอเขาไม่รับ เมื่อเห็นทาลูกจะตายจริง กลัวคนที่มาเยี่ยมจะเห็น | |
| 39,0017,016,สมบัติในเรือน จึงอุ้มลูกมาไว้ที่ระเบียง เพื่อดันไม่ให้เขาเห็นสมบัติ | |
| 39,0017,017,เวลาปัจจุสสมัยใกล้รุ่งวันหนึ่ง สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าทอดพระเนตร | |
| 39,0017,018,ตรวจดูสัตว์โลกที่ควรโปรด มัฏฐกุณฑลีมาณพก็ปรากฏในข่ายคือ | |
| 39,0017,019, | |
| 39,0017,020,๘. ธมฺ. ๑/๒๐ | |