| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 26,0001,001,คัณฐีธัมมปทัฏฐกถา | |
| 26,0001,002,ยกศัพท์แปล ภาค ๔ | |
| 26,0001,003,เรื่องพระราธเถระ | |
| 26,0001,004,๑. ๒/๑๖ ตั้งแต่ อเถกทิวสํ ธมฺมสภายํ ภิกฺขู กถํ | |
| 26,0001,005,เป็นต้นไป. | |
| 26,0001,006,อถ ครั้งนั้น เอกทิวสํ ในวันหนึ่ง ภิกฺขู อ. ภิกษุ ท. กถํ | |
| 26,0001,007,ยังวาจาเป็นเครื่องกล่าวว่า กิร ได้ยินว่า สารีปุตฺตตฺเถโร อ. พระ | |
| 26,0001,008,เถระชื่อว่าสารีบุตร กตญฺู เป็นผู้รู้ซึ่งอุปการะอันบุคคลอื่นกระทำแล้ว | |
| 26,0001,009,กตเวที เป็นผู้รู้ซึ่งอุปการะตอบอันตนกระทำแล้วโดยปกติ (หุตฺวา) | |
| 26,0001,010,เป็น สริตฺวา ระลึกได้แล้ว อุปการํ ซึ่งอุปการะ กฏจฺฉุภิกฺขามตฺตํ | |
| 26,0001,011,อันมีภิกษุอันบุคคลพึงถือเอาด้วยทัพพีเป็นประมาณ ทุคฺคตพฺราหฺมณํ | |
| 26,0001,012,ยังพราหมณ์ผู้ถึงแล้วซึ่งทุกข์ ปพฺพาเชสิ ให้บวชแล้ว ราธตฺเถโรปิ | |
| 26,0001,013,แม้ อ. พระเถระชื่อว่าราธะ โอวาทกฺขโม เป็นผู้อดทนต่อการโอวาท | |
| 26,0001,014,(หุตฺวา) เป็น ลภิ ได้แล้ว โอวาทกฺขมํเอว อาจริยํ ซึ่งอาจารย์ ผู้ | |
| 26,0001,015,อดทนในการสั่งสอนนั่นเทียว อิติ ดังนี้ สมุฏฺาเปสุํ ให้ตั้งขึ้นพร้อม | |
| 26,0001,016,แล้ว ธมฺมสภายํ ในธรรมสภา ฯ | |