| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 12,0034,001,อัจจันตสังโยค | |
| 12,0034,002,"<B>๔. เป็นที่ลุล่วง [สิ้น, ตลอด ] เรียกชื่อว่า อจฺจนฺตสํโยโค" | |
| 12,0034,003,อุ. ติโยชนํ คจฺฉติ. | |
| 12,0034,004,อธิบาย :</B> [ ๑ ] อัจจันตสังโยค คือ เป็นที่ผ่านตลอด หรือ | |
| 12,0034,005,ลุตตลอด หมายความว่า เป็นที่ลุล่วง ได้แก่ทุก ๆ สิ่ง จะเป็นระยะทาง | |
| 12,0034,006,กาลเวลา หรืออะไรก็ตาม ที่กิริยาทำผ่านตลอดหรือลุล่วงไป อุ. | |
| 12,0034,007,<B>ติโยชนํ คจฺฉติ </B> (ในแบบ) 'ย่อมไปสิ้น ๓ โยชน์' <B>ติโยชนํ</B> เป็น | |
| 12,0034,008,ที่ไปลุล่วง จึงเป็น อัจจันตสังโยค ใน <B>คจฺฉติ. อิทานิ เม อิทํ ภตฺตํ | |
| 12,0034,009,เอกรตฺตินฺทิวํ รกฺเขยฺย</B> [ สุขสามเณร. ๕/๘๓ ] 'บัดนี้ ภัตนี้ของ | |
| 12,0034,010,เรา พึงรักษาสิ้นคืนและวันหนึ่ง.' <B>สกลสรีรํ ผรนฺตา ปีติ อุปฺปชฺชิ.</B> | |
| 12,0034,011,[ สปฺปทาสตเถร. ๔/๑๓๒ ] ' ปีติ บังเกิดแผ่ไปตลอดสีรระทั้งสิ้น.' | |
| 12,0034,012,[ ๒ ] อัจจันตสังโยคกับสัมปาปุณิยกัมม ต่างกันในข้อที่ใช้ใน | |
| 12,0034,013,ความหมายเป็นลุล่วงกับเป็นจุดหมายที่ไปถึง. บางบทต้องวินิจฉัย | |
| 12,0034,014,"ก่อนว่า ใช้ในอรรถไหน เช่น <B>สกลชมฺพุทีปํ วิจริตฺวา,</B> [ สามาวตี." | |
| 12,0034,015,๒/๕๖ ] ในความท่อนนี้ หมายความว่า เที่ยวไปทั่วชมพูทวีป | |
| 12,0034,016,<B>สกลชมฺพุทีปํ</B> จึงเป็น อัจจันตสังโยค. ใน <B>วิจริตฺวา อิโต โยชน- | |
| 12,0034,017,มตฺตํ อาคโต.</B> [ เทวทตฺต. ๑/๑๔๓ ] ในพากย์นี้ หมายความว่า | |
| 12,0034,018,พระเทวทัตต์มาถึงที่ประมาณโยชน์หนึ่ง นับจากพระเชตวันนี้ มิได้ | |
| 12,0034,019,หมายความว่า มาได้ประมาณโยชน์หนึ่ง นับจากต้นทางที่มา [ เพราะมี | |
| 12,0034,020,<B>อิโต</B> บ่งอยู่ ] ฉะนั้น <B>โยชนมตฺตํ</B> จึงเป็น สัมปาปุณิยกัมม ใน <B>อาคโต</B>. | |